Connect with us

Problemy ścięgnowe u koni

Zdrowie i weterynaria

Problemy ścięgnowe u koni

Olga Kalisiak

Ścięgna i więzadła to tkanki miękkie, zbudowane głównie z kolagenu, które łączą odpowiednio mięsień z kością lub kość z kością. Uszkodzenia ścięgien stanowią około 10% przyczyn kulawizn u koni, niezależnie od sposobu ich użytkowania. Większość uszkodzeń ścięgien dotyczy ścięgien zginaczy palca oraz mięśnia międzykostnego – czyli struktur znajdujących się po stronie dłoniowej śródręcza lub (rzadziej) śródstopia. W niniejszym artykule skupimy się na uszkodzeniach ścięgien kończyn piersiowych.

  1. Budowa anatomiczna

    Na wysokości śródręcza, po stronie dłoniowej kończyny, występują

    1. Ścięgno zginacza powierzchownego palców (SDFT – Superficial Digital Flexor Tendon).
      Mięsień zginacz powierzchowny palców rozpoczyna się na kości ramiennej; biegnie po stronie dłoniowej podramienia i śródręcza. Kończy się na kości pęcinowej i kości koronowej. Na wysokości nadgarstka łączy się ze ścięgnistą głową dodatkową zginacza powierzchownego palców (AL-SDFT – Accessory ligament of the SDFT), która przyczepia się na kości promieniowej.
    2. Ścięgno zginacza głębokiego palców (DDFT – Deep Digital Flexor Tendon)
      Mięsień zginacz głęboki ma 3 głowy: ramienną, łokciową i promieniową, przyczepiające się odpowiednio do ww. kości. Mięsień biegnie na dłoniowej powierzchni kości podramienia i śródręcza. Na wysokości ok. 1/3 dolnej śródręcza łączy się z tym ścięgnem jego głowa dodatkowa (AL-DDFT – Accessory ligament of the DDFT), która odchodzi od powierzchni dłoniowej nadgarstka. Ścięgno zginacza głębokiego palców kończy się na kości kopytowej.
    3. Mięsień międzykostny (SL – Suspensory Ligament)
      Jest to więzadło przyczepiające się na powierzchni dłoniowej nadgarstka i kości śródręcza. Mięsień międzykostny rozdwaja się na wysokości ok. 1/3 dolnej śródręcza na dwie gałęzie, które przyczepiają się na trzeszczkach pęcinowych bocznej i przyśrodkowej. Gałęzie te nazywane są także więzadłami podwieszającymi trzeszczki pęcinowe.
  2. Diagnozowanie uszkodzeń
    Najczęściej uszkodzenia ścięgien nie wynikają z uderzenia lub rany, lecz przeciążenia tych struktur w wyniku nadmiernego wysiłku. W wyniku tego dochodzi do obrzęku ścięgna, powiązanego ze wzrostem ciepłoty i bolesnością. Może także dojść do przerwania włókien ścięgnowych (w ekstremalnych przypadkach wręcz do zupełnego zerwania całego ścięgna).
    Można przyjąć, że wszystkie omówione objawy (obrzęk, bolesność, wzrost ciepłoty) i uszkodzenia (przerwanie włókien, powstanie krwiaka) można ogólnie nazwać zapaleniem ścięgna.
    Diagnozowanie zapalenia ścięgien odbywa się przez badanie kliniczne i badanie USG. Jedynie przeprowadzenie obu tych badań pozwala na prawidłowe dobranie terapii i rehabilitacji oraz na postawienie sensownego rokowania.

Jest to fragment artykułu, aby przeczytać pełny tekst zapraszamy do zakupu kwartalnika „Hodowca i Jeździec” Rok V nr 4 (15) 2007 / Rok VI nr 1 (16) 2008.
Pismo dostępne jest w Okręgowych / Wojewódzkich Związkach Hodowców Koni, Biurze PZHK, za pośrednictwem prenumeraty oraz w wybranych sklepach jeździeckich.

Więcej w Zdrowie i weterynaria

W ostatnim numerze

HiJ nr 80 - okładka

Hodowca i Jeździec Rok XXII Nr 1 (80) Zima 2024

Wydawca

Polski Związek Hodowców Koni

Reklama

Tofi Horses
Pets Diag
Tofi Horses
eHorses
Purina
Equishop
Energys
De Heus Polska
Equishop
Cavalor
Smarthorse

Artykuł sponsorowany

RSS Aktualności ze strony PZHK

RSS Aktualności ze strony Teraz Polskie Konie

Ostatnie wpisy

Na górę