Connect with us

Konie śląskie

Hodowla

Konie śląskie

Janusz Lawin

Przedstawiając współczesne konie śląskie należy cofnąć się kilkaset lat wstecz i powiedzieć kilka słów o warunkach, które tę rasę ukształtowały. Bezsprzecznie największy wpływ na wytworzenie tej rasy miał koń oldenburski, odpowiednie środowisko i zamiłowanie ludności do wieloletniej konsekwentnej pracy hodowlanej.

O koniach w Oldenburgii zaczęto mówić w XV wieku, kiedy to panujący tam Graf Anton Günther (1603-1667) rozpoczął planową i przemyślaną hodowlę. Ciekawostką jest, że sprowadził pewną liczbę ogierów zwanych wówczas w Europie „polskimi”. Koń oldenburski w miejscu wytworzenia miał ku temu sprzyjające warunki klimatyczne i glebowe. Bardzo dobre ziemie, dużo pastwisk oraz doskonałe ich nawodnienie pozwalały na to, że hodowla koni była tam również opłacalna. Ciężka ziemia wymagała dużej siły uciągu od pracujących na roli i w transporcie koni, które poddawane były ostrej selekcji użytkowej. Klacze hodowlane w wieku 3 lat przygotowywane były do pracy i przebywały od maja do listopada na pastwiskach przez całą dobę.

Pierwszy oficjalny dokument rządowy dotyczący hodowli koni powstał w 1820 r. i wprowadził obowiązkowe uznawanie ogierów przez komisją państwową. Dokument ten mówił o cenach za stanówkę, jak również o karach dla posiadaczy ogierów nieuznanych. Kary pieniężne w wysokości 5 talarów płacili również właściciele klaczy, którzy doprowadzali je do nieuznanego ogiera. Hodowcy za najlepsze ogiery otrzymywali premię 100 talarów w złocie, ogier otrzymywał imię i palenie – literę O z koroną. Od 1840 roku premię w wysokości 75 talarów w złocie otrzymywali też właściciele najlepszych klaczy. W tym czasie wprowadzono też pełną rejestrację urodzeń i wydawanie ksiąg stadnych.

Hodowla koni w Oldenburgii była zawsze prowadzona przez tamtejszych rolników. Przeciętny właściciel miał od 2 do 3 klaczy z przychówkiem. Sezon kopulacyjny trwał od marca do końca czerwca. Ogiery kryły przeciętnie od 120 do 130 klaczy, a procent zaźrebień wahał się między 70-75 %. Klacze były bardzo plenne i według dostępnych statystyk rodziły od 12 do 15źrebiąt w karierze. Prace hodowlane prowadzone były zgodnie z przyjętą ustawą rządową dotyczącą hodowli koni.

Na Śląsku w 1817 roku założono stado ogierów w Lubiążu i tę datę można uznać za początek planowej hodowli koni na tym terenie. Początkowo dominowały w stadzie reproduktory ras lekkich, których potomstwo zapewniało ilościowo i jakościowo zakupy koni remontowych dla potrzeb wojska. Te lekkie konie nie zaspokajały jednakże potrzeb rolnictwa i rozwijającego się przemysłu. Natomiast w nowoutworzonym stadzie ogierów Koźle stacjonowały ogiery zimnokrwiste sprowadzane z Belgii, Francji i Anglii. Zaczęto też sprowadzać ogiery oldenburskie i wschodniofryzyjskie, które w latach 1917-1938 stanowiły 40 % wszystkich ogierów używanych w hodowli na Śląsku. One to właśnie miały decydujący wpływ na ukształtowanie się konia śląskiego.

Jest to fragment artykułu, aby przeczytać pełny tekst zapraszamy do zakupu kwartalnika „Hodowca i Jeździec” Rok III nr 2 (7) 2005.
Pismo dostępne jest w Okręgowych / Wojewódzkich Związkach Hodowców Koni, Biurze PZHK, za pośrednictwem prenumeraty oraz w wybranych sklepach jeździeckich.

Więcej w Hodowla

W ostatnim numerze

HiJ nr 80 - okładka

Hodowca i Jeździec Rok XXII Nr 1 (80) Zima 2024

Wydawca

Polski Związek Hodowców Koni

Reklama

Tofi Horses
Pets Diag
Tofi Horses
eHorses
Purina
Equishop
Energys
De Heus Polska
Equishop
Cavalor
Smarthorse

Artykuł sponsorowany

RSS Aktualności ze strony PZHK

RSS Aktualności ze strony Teraz Polskie Konie

Ostatnie wpisy

Na górę